آنافیلاکسی معمولاً علائم بسیار متفاوتی را ظرف چند دقیقه یا ساعت ایجاد میکند.اگر علت آنافیلاکسی مادهای باشد که مستقیماً به بدن و جریان خون وارد شدهاست (درون وریدی)، علائم آنافیلاکسی بهطور متوسط بین ۵ تا ۳۰ دقیقه ظاهر میشوند.
زمان متوسط ۲ ساعت خواهد بود اگر علت غذایی باشد که فرد مصرف کردهاست. رایجترین قسمتهایی که درگیر میشوند عبارتند از: پوست (۹۰–۸۰٪)، ریه و راه تنفسی (۷۰٪)، معده و روده (۴۵–۳۰٪)، قلب و رگهای خونی (۴۵–۱۰٪)، و سیستم عصبی مرکزی (۱۵–۱۰٪).معمولاً دو مورد یا بیشتر از این سیستمها درگیر میشوند.
آنافیلاکسی میتواند با واکنش بدن به اکثر مواد خارجی ایجاد شود. محرکهای رایج شامل سم گزش و نیش حشرات، غذا، و دارو است. در خردسالان و نوجوانان غذا رایجترین محرک است. در بزرگسالان داروها، و گزیدگی و نیش حشرات رایج تر است. عللی که کمتر رایج هستند عبارت اند از فاکتورهای فیزیکی، عوامل بیولوژیک (مایع منی)، لاتکس، تغییرات هورمونی، افزایندههای خوراکی (مانند رنگهای خوراکی و مونو سدیم گلوتامات) و داروهایی که برای پوست مورد استعمال قرار میگیرند (داروهای موضعی).تمرین بدنی و دما (چه سرما یا گرما)، میتوانداز طریق تحریک سلولهای بافتی مشخصی (ماست سلها) که ماده شیمیایی ایجادکننده واکنش آلرژیک را ترشح میکنند، باعث بروز آنافیلاکسی شود.آنافیلاکسی که علت آن ورزش باشد معمولاً به خوردن غذاهای مشخصی نیز مربوط میشود. اگر آنافیلاکسی زمانی اتفاق بیفتد که فرد در حال دریافت داروی بیهوشی است، رایجترین علت آن داروهای مشخصی است که برای ایجاد فلج به کار میروند (عوامل بازدارنده عضلات عصبی)، آنتیبیوتیکها و لاتکس.در ۵۰–۳۲٪ موارد علت مشخص نیست (آنافیلاکسی ایدیوپاتیک).
آنافیلاکسی به کمک یافتههای پزشکی و بالینی قابل تشخیص است. هرگاه یکی از سه مورد زیر ظرف چند دقیقه یا ساعت پس از تماس با ماده آلرژی زا رخ دهد به احتمال زیاد فرد دچار آنافیلاکسی است:]
درگیری پوست یا بافتهای مخاطی به علاوه مشکلات تنفسی یا افت فشار خونتعداد دو یا بیشتر از علائم زیر:-الف- درگیری پوست و مخاطب- مشکلات تنفسیج- فشار خون پاییند- مشکلات مربوط به معده و رودهافت فشار خون پس از تماس با ماده آلرژی زا معلوم
اگر شخصی واکنش بدی به گزیدگی حشرات و یک دارو نشان دهد، آزمایشهای خون برای ترایپتیس یا هیستامین (که از مست سلها آزاد شدهاست) میتواند در تشخیص آنافیلاکسی مؤثر باشد. هرچند این آزمایشها در مواردی که عامل آلرژی غذا است یا شخص فشار خون نرمال دارد چندان مؤثر نیستند، نمیتوانند مانع تشخیص آنافیلاکسی شوند.
اپی نفرین (آدرنالین) درمان اصلی آنافیلاکسی است. هیچ دلیلی برای اینکه از آن استفاده نشود وجود ندارد. (بدون موارد منع مصرف قطعی)توصیه میشود محلول اپی نفرین به ماهیچه قدامی – خارجی ران به محض ظن به آنافیلاکسی تزریق شود. اگر فرد به درمان خوب پاسخ ندهد، تزریق باید هر ۵ تا ۱۵ دقیقه تکرار شود. دوز دوم در ۱۶ تا ۳۵٪ موارد لازم است. در موارد محدودی بیش از دو دوز لازم میشود. تزریق درون ماهیچه (استعمال درون عضلانی) از تزریق زیر پوست (استعمال زیرپوستی) که آهستهتر جذب میشود، بهتر است. مشکلات جزئی ناشی از اپی نفرین شامل لرزش، اضطراب، سردرد و تپش قلب است.
ممکن است اپی نفرین در مورد افرادی که از بتا بلاکرها مصرف میکنند جواب ندهد.خطای یادکرد: برچسب غیرمجاز؛ نامهای غیرمجاز یا بیش از اندازه ().
تزریق کنندههای خودکار اپی نفرین که به افراد اجازه تزریق به ماهیچههای خودشان را میدهد معمولاً در دو دوز موجود هستند، یکی برای بزرگسالان که وزنی بیش از ۲۵ کیلوگرم دارند و دیگری برای خردسالان که بین ۱۰ تا ۲۵ کیلوگرم وزن دارند.
علاوه بر اپی نفرین، معمولاً از آنتی هیستامینها استفاده میشود. بر اساس استدلالهای نظری چنین پذیرفته شده بود که آنتی هیستامینها مؤثر هستند، اما در واقع شواهد کمی در مورد اینکه آنتی هیستامینها در درمان آنافیلاکسی مؤثر است، وجود دارد. در بررسی ۲۰۰۷ کوکرن هیچ تحقیق با کیفیتی برای توصیه آنتی هیستامینها پیدا نشد. آنتی هیستامینها بر روی تجمع مایعات و اسپاسمهای راه تنفسی مؤثر نیستند. کورتیکواستروئیدها هم احتمالاً چندان فرقی نمیکنند اگر فرد دچار آنافیلاکسی شده باشد. از آنها با امید کاهش خطر آنافیلاکسی دومرحلهای استفاده میشود، اما آنها در پیشگیری از آنافیلاکسیهای بعدی بی تأثیر هستند. سالبوتامول که از طریق دستگاه تنفس (نبولایزر) وارد میشود میتواند در زمانی که اپی نفرین علائم برونکواسپاسم را از بین نمیبرد مفید باشد. متیلن بلو برای افرادی که به درمانهای دیگر پاسخ نمیدهند استفاده شدهاست چرا که عضلات صاف را آزاد میکند.
به افرادی که در معرض خطر آنافیلاکسی هستند توصیه میشود یک «برنامه عملی دقیق آلرژی» داشته باشند. والدین باید مدرسه را در مورد آلرژی فرزندشان و اقدامات ضروری در صورت وقوع یک وضعیت اضطراری آنافیلاکتیک، در جریان بگذارند. برنامه عملی دقیق اغلب شامل استفاده از تزریق کنندههای خودکار اپی نفرین، توصیه به بستن دستبند هشدار پزشکی، و توصیههایی در مورد چگونگی اجتناب از محرک هاست. برای برخی محرکها، درمان برای کاهش حساسیت بدن در مقابل مادهای که باعث واکنش آلرژیک شدهاست (ایمن درمانی ماده آلرژی زا) موجود است. این نوع روش درمانی ممکن است مانع بازگشتهای بعدی آنافیلاکسی شود. یک دوره چندساله حساسیت زدایی زیرپوستی در مقابل حشرات گزنده مفید است، در حالی که حساسیت زدایی دهانی برای بسیاری از غذاها مؤثر میباشد.